Prema legendi naših starih, jučer, 5. marta, “udarilo” je treće i posljednje džemre.
Džemre je, za one koji to ne znaju, turska riječ i označava zračni talas ili zračnu struju koja vodi ka postepenom popuštanju mraza i studeni u rano proljeće. Džemre, govore naši stari, udara ili puca.
Prema predanju, kad “pukne” prvo džemre vraća se život u prirodu, dolaze prvi pupoljci, i vide se prve naznake visibaba i ljubičica. Dodajmo da je prvo džemre “udarilo” 19. februara i donijelo je prvi znak proljeća.
Džemreta su tri.
Prvo “udari u havu” (hava – zrak na turskom, op.pr.) 19. februara i tu već počinje otopljenje zraka – tj, nema više velikih minusa, pričaju naše nane, bake i djedovi.
Sedam dana kasnije, 26. februara, džemre udara u vodu, koja se ne može više mrznuti.
Posljednje, treće džemre, u zemlju “puca” 5. marta. Tada, prema predajama, počinje otopljenje zemlje, na kojoj se od tada može sjediti.
Nakon džemreta počinju babine huke koje, po legendi, traju “od pola devete do po desete” hefte poslije Božića (10-17. mart). Za vrijeme Babinih huka, u jednom danu se više puta izmijeni sunce, kiša, snijeg, pa kiša i snijeg zajedno i tako po cijeli dan dok traju, a sve je to praćeno jakim vjetrom. To je vrijeme kada se proljeće bori sa zimom.