Umjetnik Carl Baiden iz Bostona (SAD) počeo je da slika svoje lice 23. februara 1987, i otada je to činio svakoga jutra. Sada, u 61. godini, ima 9.534 fotografije, od kojih je oko 2.500 upotrijebio da bi napravio dvominutni ubrzani snimak, minifilm posvjećen procesu starenja.
Tokom perioda od 23 godine, koliko je neobični projekat trajao, Baiden je, kao tvrdi, jutranje fotografisanje propustio samo jednom, kada je žurio na časove fotografije koje je držao.
Na ideju o projektu došao je još kao student 1975, a u djelo je počeo da je sprovodi u svojoj 38. godini, i planira da sa projektom nastavi do kraja života, u okviru svog višedecenijskog proučavanja uloge koju smrtnost igra u čovjekovom životu.
Pored toga, Baiden tvrdi i da njegov projekat predstavlja metakomentar ideje opsesije, ponavljanja određenih radnji.
“Umjetnici moraju biti opsesivni da bi obavili posao koji moraju da obave. Nešto mora da ih pokreće iznutra, i to je ono što ih vodi do sljedećeg koraka. Ovo je komentar na tu opsesiju i opsesivni rad”, kaže on.