Na adresu Bh-index portala je stiglo pismo našeg čitatelja koji želi da ukaže na probleme sa štandovima koji su postavljeni u centru Sarajeva. Pročitajte šta kaže ovaj Sarajlija:
Svakim danom u našem gradu susrećemo razne oblike bezobrazluka opštinara i njihovih službenika zaduženih za izgled našeg grada. Ali danas definitivno, mene kao građanina ovog grada, kojem zaista ne može pod kožu, ponašanje novopečenih političara i njihovih rođaka, koji su prije 1992. prodavali razglednice na sarajevskom “buvljaku”, a sada kroje sudbinu ovog nekada lijepog grada.
Valjda se opet pokazala ona narodna: “možeš seljaka istjerati iz sela, ali selo iz njega nikada…”. Pa tako ti nekadašnji prodavači sa sarajevske buvlje pijace, zbog nemilih događaja 1992. ostadoše bez iste, na žalost nas građana ovog grada, ali izgleda ne i njihovu. Oni su izgleda samo ostali bez dotadašnje lokacije (periferije Sarajeva), i dobili elitne lokacije u Centru grada. Pokušavam nekako da shvatim, što nam je Ferhadija zatrpana Romima koji nas nude gaćama, čarapama, parfemima, i kobajagi super-noževima i sličnim stvarima, nego i novopečeni “biznizmeni”, kako se vole nazivati, počeli otvarati neke svoje nove djelatnosti u Centru našeg grada.
Prodaju se “cijeđeni” sokovi, kafe, razne salate, palačinci… a niti jedan štand nema osnov za higijenski rad, nemaju tekuće vode, imaju “posuđenu” struju itd. Danas sam svjedok da ni očuvanje kulturne baštine ovog nekada lijepog grada nije bitna, jer svojim štandovima zaklanjaju austro-ugarske zgrade, koje opštinari koji njima uredno daju dozvole za štandove, kreči s vremena na vrijeme (da napune džep još nekom rođaku iz džepova običnog stanovništva), nisu imali potrebe krečiti kada će te lijepe fasade zakloniti od pogleda turista i nas ponosnih građana, svojim štandovima kućne radinosti. A gdje su tu ljudi koji uredno plaćaju gore sve navedene naknade opštinama za svoje prostore i djelatnosti, a onda dođe neki opštinar i postavi u izlog istih štand svoga rođaka, badže, šure ilil koga već. Trebam li napomenuti tu strašnu fiskalizaciju, ako nije bitna sanitacija pomenutih štandova, prodaju sve što možete pronaći u slastičarnama i restoranima, ovi drugi moraju imati fiskalne kase, i nedaj Bože da slučajno kasa mora otići na servis, morate zatvoriti radnju jer ne možete izdati fiskalni račun, dok ovi prvi (buvljadžije), se i zakonski mogu ograditi od fiskalne kase, jer oni bi je “sigurno” instalirali, ali nemaju struju da je priključe, imaju samo ovu “posuđenu struju” za aparate “neophodne” za rad.
Na kraju imam samo pitanje do kada ćemo mi građani ovog grada, našeg nekada lijepog Sarajeva, trpiti da nam se ovi opštinari i njima slični smiju u lice, i slade našom patnjom kako finansijskom tako i emotivnom?!
(Bh-index)